درگذشت والتر کانینگهام فضانورد آپولو، خبری شوکه کننده برای دنبال کنندگان اخبار و مطالب منتشر شده از سمت ناسا در کل دنیاست. بهترین مقالات ترجمه شده نجوم را با ما بخوانید.
والتر کانینگهام فضانورد سابق، که با آپولو ۷، اولین پرواز سرنشین دار در برنامه آپولو ناسا به فضا پرواز کرد، بامداد سه شنبه در هیوستون درگذشت. او ۹۰ ساله بود.
والت کانینگهام یک خلبان جنگنده، یک فیزیکدان و یک کارآفرین بود – اما مهم‌تر از همه، او یک کاشف بود.
بیل نلسون، مدیر ناسا گفت: در آپولو ۷، اولین پرتاب آپولو با سرنشین، والت و اعضای خدمه اش تاریخ ساز شدند و راه را برای نسل آرتمیس که امروز می‌بینیم هموار کردند. ناسا همیشه کمک‌های او در برنامه فضایی کشورمان را به یاد خواهد داشت و به خانواده کانینگهام تسلیت می‌گوید.
کانینگهام در ۱۶ مارس ۱۹۳۲ در کرستون، آیووا به دنیا آمد. او از دبیرستان ونیز در ونیز، کالیفرنیا فارغ‌التحصیل شد، قبل از دریافت مدرک لیسانس هنر با ممتاز در فیزیک در سال ۱۹۶۰ و مدرک کارشناسی ارشد هنر با ممتاز در فیزیک در سال ۱۹۶۱ از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس. او سپس مدرک دکترای خود را در رشته فیزیک به جز پایان‌نامه ای در برنامه مدیریت پیشرفته در دانشکده بازرگانی هاروارد در سال ۱۹۷۴ به پایان رساند.
خانواده کانینگهام بیانیه زیر را صادر کردند: «ما می‌خواهیم غرور بی‌نظیر خود را به زندگی او و قدردانی عمیق خود از مردی که او بود – وطن‌پرست، کاشف، خلبان، فضانورد، شوهر، برادر و پدر، ابراز کنیم. جهان یک قهرمان واقعی دیگر را از دست داده‌است و او به شدت دلتنگ خواهد شد.”
او در سال ۱۹۵۱ به نیروی دریایی پیوست و در نیروی دریایی ایالات متحده خدمت کرد و با درجه سرهنگی بازنشسته شد. او ۵۴ مأموریت را به عنوان خلبان جنگنده شبانه در کره انجام داد. او سه سال به عنوان دانشمند در شرکت رند کار کرد. زمانی که با رند کار می‌کرد، روی تحقیقات دفاعی طبقه‌بندی شده و مسائل مربوط به مگنتوسفر زمین کار می‌کرد. کانینگهام بیش از ۴۵۰۰ ساعت پرواز در ۴۰ هواپیمای مختلف از جمله بیش از ۳۴۰۰ ساعت در هواپیماهای جت جمع‌آوری کرده‌است.
کانینگهام در سال ۱۹۶۳ به عنوان بخشی از کلاس سوم فضانوردان ناسا به عنوان فضانورد انتخاب شد.
ونسا وایچ، مدیر این مرکز گفت: از طرف مرکز فضایی جانسون ناسا، ما از خدمات والت به کشورمان و تعهد او برای پیشبرد اکتشافات فضایی انسانی سپاسگزاریم. میراث تکمیل شده والت همچنان به عنوان الهام بخش برای همه ما خواهد بود.
قبل از اینکه کانینگهام به خدمه آپولو ۷ منصوب شود، کانینگهام در خدمه اصلی آپولو ۲ تا زمان لغو آن و خلبان ماژول ماه پشتیبان آپولو ۱ بود.
کانینگهام به عنوان خلبان ماژول ماه برای پرواز ۱۱ روزه آپولو ۷، که در ۱۱ اکتبر ۱۹۶۸ پرتاب شد و اولین پرواز سرنشین دار فضاپیمای آپولو بود، منصوب شد. با Walter M. Schirra, Jr. و Donn F. Eisele، مانورهای مورد نیاز برای لنگر انداختن و قرار ملاقات در مدار ماه را با استفاده از مرحله دوم موشک Saturn IB آزمایش کردند. خدمه هشت آزمایش را با موفقیت انجام دادند، موتور ماژول سرویس را شلیک کردند، دقت عملیاتی همه سیستم‌های فضاپیما را اندازه‌گیری کردند، و اولین پخش تلویزیونی زنده از فعالیت‌های خدمه را ارائه کردند. این پرواز ۲۶۳ ساعته و ۴٫۵ میلیون مایلی در ۲۲ اکتبر ۱۹۶۸ در اقیانوس اطلس سقوط کرد.
آخرین مأموریت کانینگهام در ناسا جانسون، رئیس شعبه Skylab اداره خدمه پرواز بود. در این مقام، او مسئول ورودی‌های عملیاتی پنج قطعه اصلی سخت‌افزار فضایی سرنشین دار، دو وسیله نقلیه پرتاب مختلف و ۵۶ آزمایش بزرگ بود که برنامه Skylab را تشکیل می‌دادند.
کانینگهام در سال ۱۹۷۱ از ناسا بازنشسته شد و به رهبری بسیاری از سازمان‌های فنی و مالی ادامه داد. او سمت‌های مدیریتی ارشد در Century Development Corp. , Hydrotech Development Company و 3D International داشته‌است. کانینگهام همچنین یک سرمایه‌گذار و کارآفرین قدیمی بود که مشاغل کوچک و شرکت‌های سهام خصوصی را سازماندهی می‌کرد. او همچنین یک گوینده برجسته و مجری برنامه گفتگوی رادیویی بود.
جوایز متعدد او شامل مدال خدمات ممتاز ناسا و مدال خدمات ممتاز ناسا است. برای خدماتش، او به تالار مشاهیر فضانورد، تالار مشاهیر فضایی بین‌المللی، تالار مشاهیر هوانوردی آیووا، تالار مشاهیر موزه هوا و فضای سن دیگو و تالار مشاهیر هیوستون راه یافت. کانینگهام و خدمه آپولو ۷ نیز برنده جایزه امی در قالب یک جایزه ویژه از آکادمی ملی علوم و هنرهای تلویزیونی شدند.
